Ons verhaal

Mijn naam is Marijke Koning en op 9 januari 2008 werd er bij mij diabetes type 1 geconstateerd. Op dat moment stond mijn wereld even op zijn kop. Ik werd opgenomen in het ziekenhuis waar de arts mijn suikerspiegel met medicijnen onder controle probeerde te krijgen. Dit echter zonder resultaat, waarop de verpleegkundige de insulinepen introduceerde (de pen die ik de rest van mijn leven bij me zal dragen).

Maar wat betekende dit voor mij? Ik was tenslotte een jonge vrouw van 23 jaar oud en stond in de bloei van mijn leven met nog een rooskleurige toekomst voor me. De vreemdste gedachten kwamen bij mij naar boven, geen hazelnootschuimgebakjes meer eten, nooit meer borrelen tot in de late uurtjes, nooit meer zonder medicijnen de deur uit. Maar vanaf dag twee wist ik wat mijn missie zou worden de komende periode, namelijk diabetes de baas worden. Ik wilde er alles over te weten komen, en al gauw stond mijn zus met het boek “Diabetes de baas” naast mijn ziekenhuisbed (hoe toepasselijk). De prikpennen en de glucosemeter werden vanaf dat moment mijn grootste vrienden en af en toe mijn grootste vijanden, aldus een haatliefde relatie. Na ongeveer een maand hoorde de diabetes erbij, al wil ik niet zeggen dat ik dit toen ook al geaccepteerd had. Vooral in de beginperiode van mijn diabetes probeerde ik dit voor de buitenwereld een beetje geheim te houden. Maar ik moest nu eenmaal vier keer per dag insuline spuiten en na een tijdje draaide ik hier mijn hand niet meer voor om. Ik doe niet meer geheimzinnig over mijn diabetes, maar schreeuw het ook niet van de daken (bij wijze van spreken) het hoort er gewoon bij. Ook merk ik dat de bekendheid rondom diabetes niet groot is. Er zijn nog steeds mensen die denken dat ik absoluut geen suiker mag eten. Of dat je diabetes in verschillende mate kunt hebben, dat de ene persoon het bijvoorbeeld erger te pakken heeft dan een ander.

Prikkedief
Naast mij hebben nog 1,2 miljoen Nederlanders Diabetes, en hier komen dagelijks helaas mensen bij. Het is een ingewikkelde, onzekere en vooral vervelende ziekte. Maar ik wil er een positieve draai aan geven.Iedere ochtend als ik naar mijn werk ga en mijn bloedglucose meter in mijn (stijlvolle) handtas opberg word ik weer even geconfronteerd met mijn diabetes. Dat ik er even bij stilsta dat ik diabetes heb is niet erg want mijn diabetes zal er altijd blijven, maar ik vond dat mijn etui aan een metamorfose toe was. Wie wil nou niet zijn dierbare prikpennen opbergen in een stijvol tasje? Met dit als basis is Prikkedief ontstaan.

Alle artikelen zijn met zorg en ervaring uit de praktijk samengesteld.  Neem snel een kijkje op de website waar wij met trots onze producten presenteren.

Marijke Koning